بررسی و مقایسه میزان بهبودی ضایعات اعصاب مدین و النار و عوامل موثر بر آن پس از توان‌بخشی

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت توان‌بخشی پس از ترمیم ضایعات اعصاب محیطی و شروع زودهنگام آن و نیز ارتباط آن با رشد حسی و حرکتی، هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه میزان بهبودی ضایعات اعصاب محیطی مدین و النار از نظر حسی و حرکتی و قدرتی و عوامل موثر بر این بهبودی پس از توان‌بخشی بعد از گذشت یک‌سال می‌باشد. مواد و روش‌ها: 33 بیمار دچار ضایعات اعصاب النار و مدین مراجعه‌کننده به مرکز توان‌بخشی دست ایران در کلینیک اسما که توسط یک جراح و یک درمانگر تحت درمان قرار گرفته بودند، از نظر حسی و حرکتی توسط دو درمانگر مجرب مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: 7/69% شرکت‌کنندگان مردان و 3/30% خانم‌ها با میانگین سنی 31 بودند. بیش‌ترین عصب آسیب‌دیده، النار (5/54%) بود و 3/30% ضایعات مربوط به مدین و 2/15% آسیب توام عصب النار و مدین بود. میانگین فاصله زمانی جراحی تا شروع توان‌بخشی 10 روز بود. بازگشت حس و حرکت در ضایعات عصب مدین در مقایسه با آسیب عصب النار، بیش‌تر و بهتر بود. مقایسه میانگین تغییرات ضایعات اعصاب النار و مدین در دو گروه مردان و زنان تفاوت معنی‌داری را نشان نداد. بر اساس آزمون آماری رگرسیون چند‌متغیره، سن مهم‌ترین عامل تاثیرگذار در بهبودی ضایعات اعصاب محیطی بود. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده بازگشت حس و حرکت در ضایعات عصب مدین بهتر از عصب النار بود. بهبودی حسی مهم‌ترین جنبه در درمان این ضایعات بوده و بر سایر جنبه‌های بهبودی آن‌ها موثر است. هم‌چنین نتایج نشان داد هر چه فاصله زمانی ترمیم تا شروع توان‌بخشی کوتاه‌تر باشد میزان بازگشت حس نیز بیش‌تر است و به عنوان یکی از عوامل موثر در بهبودی حس در این بیماران اهمیت دارد.